Το ακούσαμε και αυτό τελικά!
Μια φίλη μου διηγήθηκε τι έπαθε όταν προσπάθησε το καλοκαίρι να εκδώσει την άδεια του γάμου της.
Είχε πάρει αρκετές πληροφορίες και είχε εφοδιαστεί με όλα τα απαραίτητα έγγραφα. Φυσικά είχε κανονίσει τα σχετικά με ημερομηνίες και ώρες. Οπλίστηκε και με υπομονή, έχωντας στο μυαλό της τις καθημερινές συνδιαλλαγές με το δημόσιο, και ξεκίνησε για το γραφείο της μητρόπολης.
Εκεί την περίμεναν δύο εκπλήξεις. Η πρώτη θετική. Ούτε ουρά υπήρχε και η εξυπηρέτηση γρήγορη και επαγγελματική. Όλα τα απαραίτητα έγγραφα το είχε και δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Δεν υπήρχε όμως κάτι το οποίο ήταν η δεύτερη, δυσάρεστη αυτή τη φορά, έκπληξη.
Της ζήτησαν το προσκλητήριο για να το ελέγξει ο δεσπότης!
Η έκπληξή της ήταν μεγάλη. Πρώτα απ’ όλα δεν είχε τυπώσει ακόμα τα προσκλητήρια (και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού δεν είχε βγάλει ακόμα άδεια για το γάμο! – να τυπώσει προσκλητήρια δηλαδή και μετά να ανακαλύψει ότι δεν μπορούσε να κάνει το γάμο της εκεί που είχε επιλέξει ή την ημερομηνία που είχε επιλέξει;)
Μετά ήταν σίγουρη ότι δεν θα προσκαλούσε το δεσπότη και έτσι αδυνατούσε να καταλάβει γιατί κάποιος που δεν θα ήταν καλεσμένος στο γάμο της, έπρεπε καλά και σώνει να δεί το γράφει το προσκλητήριό της.
Εξήγησε ευγενικά ότι δεν είχε τυπώσει ακόμα προσκλητήρια γιατί της φάνηκε πιο λογικό να το κάνει αυτό αφού είχε εκδώσει της άδειες.
“Τότε δεν μπορούμε να σας βγάλουμε άδειες!” απάντησε ο σχετικός υπεύθυνος.
Προσπάθησε, πάλι ευγενικά (αν και όχι τόσο ευγενικά όπως στην προηγούμενή της παρέμβαση), να εξηγήσει ότι αν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούσαν να εκδώσουν τη σχετική άδεια αν είχε εκτυπώσει ήδη τα προσκλητήρια θα βρισκόταν σε αδιέξοδο και το μόνο που θα μπορούσε να κάνει θα ήταν να τα πετάξει και να τυπώσει καινούργια.
Ζητήστε Περισσότερες Πληροφορίες
για το Προσκλητήριο της Φωτογραφίας
Ο υπεύθυνος ανένδοτος: “Χωρίς προσκλητήριο δεν έχει άδεια!”.
Η φίλη μου ρώτησε (σχετικά ευγενική αυτή τη φορά) γιατί έπρεπε το προσκλητήριο της να το ελέγξει ο δεσπότης.
“Έτσι κάνει σε όλους τους γάμους που γίνονται στη μητρόπολη” ήταν η απάντηση.
“Ναι αλλά γιατί;” ήταν η καινούργια ερώτηση (απλά ευγενική…)
“Για να δεί άν έχετε γράψει τίποτα βλακείες στο κείμενο ή έχετε τυπώσει τίποτα καραγκιοζάκια πάνω στο προσκλητήριο!” απάντησε ο υπεύθυνος.
“Σας διαβεβαιώ ότι δεν έχω κανένα τέτοιο σκοπό” απάντησε (σχετικά ευγενικά) η φίλη μου “ούτε βλακείες θα γράψω, ούτε καραγκιοζάκια θα τυπώσω πάνω στο προσκλητήριο”.
“Ναι αλλά δεν φτάνει ο λόγος σας, ο δεσπότης θέλει να δει το προσκλητήριο αλλιώς άδεια δεν έχει!” ανένδοτος ο υπεύθυνος.
“Τότε θα του στείλω το προσκλητήριο αλλά θα είναι για ένα πολιτικό γάμο που θα γίνει στο Δημαρχείο!!!!!” απάντησε η φίλη μου (χωρίς καμία ευγένεια αυτή τη φορά και σε αρκετά υψηλό τόνο που έκανε τα σκυμμένα κεφάλια από τα διπλανά γραφεία να σηκωθούν με έκπληξη!).
Έκπληξη πλημμύρισε και το πρόσωπο του υπεύθυνου για την έκδοση των αδειών, ο οποίος “κατάπιε τη γλώσσα του” και το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν “Λυπάμαι…”
Τελικά η φίλη μου δεν έκανε πολιτικό γάμο. Είχε ήδη αρχίσει της ετοιμασίες για το θρησκευτικό γάμο και η πίεση από τους δικούς της ήταν μεγάλη. Χρειάστηκε βέβαια να “μετακομίσει” σε μια διπλανή μητρόπολη, όχι πολύ μακρυά από εκεί που αρχικά σχεδίαζε το μυστήριο και να βρει έναν δεσπότη περισσότερο διακριτικό χωρίς απαιτήσεις να ελέγξει το προσκλητήριο για να δεί αν έχει “καραγκιοζάκια” ή αν “γράφει βλακείες”.
Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές, ιδιαίτερα τα πιο νέα ζευγάρια, ξεπερνούν τα όρια του αστείου με τα κείμενα που διαλέγουν και οτι σε μερικά προσκλητήρια οι χιουμοριστικές διακοσμήσεις έρχονται σε αντίθεση με το νόημα του γάμου ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένα θρησκευτικό μυστήριο.
Η λύση όμως δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, ο δεσπότης να μετατρέπετε σε δικαστή και να αποφασίζει αν ένα προσκλητήριο προσβάλει ή όχι το νόημα του μυστηρίου και να αποφασίζει άν θα εκδόσει άδεια γάμου με βάση τις “βλακείες” που γράφει ή δεν γράφει το κείμενο της πρόσκλησης του γάμου καθώς και με το πόσα “καραγκιοζάκια” είναι τυπωμένα σε αυτή.
Ο ρόλος της εκκλησία είναι να νουθετεί και όχι να αστυνομεύει.
Αν ο δεσπότης ήθελε να επιτελέσει σωστά το ρόλο του θα έπρεπε, ο ίδιος ή κάποιο άλλο στέλεχος της μητρόπολης με τα απαραίτητα προσόντα, να πείσει τους νεόνυμφους οτι το κείμενο και οι διακοσμήσεις που επέλεξαν δεν ήταν αυτό που ταιριάζει σε ένα θρησκευτικό μυστήριο και ότι πρέπει να το αλλάξουν, επιλέγοντας κάτι πιο ταιριαστό σε ένα θρησκευτικό μυστήριο.
Διαφορετικά το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που παρ’ ολίγον να γίνει με τη φίλη μου: θα γεμίσουν τα δημαρχεία από ζευγάρια που θα προτιμούν να κάνουν το γάμο τους εκεί και θα αδειάσουν οι εκκλησίες!
