You are currently browsing the archives for March 2009.
Displaying 1 - 4 of 4 entries.

Θα τυπώσουμε τα ονόματα των κουμπάρων στο προσκλητήριο του γάμου;

  • Posted on March 29, 2009 at 10:59

Με ρωτούν πολλές φίλες τη γνώμη μου για το αν θα πρέπει ή καλύτερα άν είναι υποχρεωτικό, να γράψουν τα ονόματα των κουμπάρων στο προσκλητήριο του γάμου.

Αν και δεν είχα πολύ χρόνο αυτή την εβδομάδα ασχολήθηκα λίγο και μπορώ να πω ότι έχω μερικές πληροφορίες οι οποίες θα σας φανούν χρήσιμες.

Ζητήστε Περισσότερες Πληροφορίες
για τα Προσκλητήρια της Φωτογραφίας

Μακρόστενα Προσκλητήρια Γάμου

Προσκλητήρια Γάμου

Τελικά, όπως άλλωστε στα περισσότερα πράγματα στη ζωή, δεν υπάρχει λάθος και σωστό, άσπρο ή μαύρο.

Αν λοιπόν πιστεύεται ότι οι κουμπάροι πρέπει και θέλετε να συμπεριληφθούν στα προσκλητήρια του γάμου σας, δεν υπάρχει κάτι που ρητά να το απαγορεύει.

Οι κουμπάροι σας είναι σημαντικά πρόσωπα για εσάς και σίγουρα θα έχουν και αυτοί κάποιους καλεσμένους στο γάμο. Δεν είναι λοιπόν άσχημη ιδέα να τυπώσετε τα ονόματά τους στο προσκλητήριο.
Σε μερικές περιοχές της Ελλάδας μάλιστα η παράδοση θέλει τα ονόματα των κουμπάρων και τυπώνονται υποχρεωτικά στο προσκλητήριο του γάμου. Αυτό συμβαίνει στη Βόρεια Ελλάδα αλλά και μερικά νησιά όπως για παράδειγμα η Ζάκυνθος. Εκεί το θεωρούν δεδομένο ότι τα ονόματα των κουμπάρων θα εκτυπωθούν πάνω στο προσκλητήριο του γάμου.
Σε άλλες περιοχές δεν υπάρχει τέτοια παράδοση.
Η γνώμη μου είναι ότι στην περίπτωση που ο γάμος γίνεται σε περιοχή που δεν υπάρχει η σχετική παράδοση, συζητήστε με τους κουμπάρους σας και σίγουρα θα βγάλετε μια απόφαση πολύ πιο εύκολα.

Οικονομικά Προσκλητήρια Βάπτισης

Προσκλητήρια Βάπτισης

Σημειώστε ότι όλα τα παραπάνω αφορούν μόνο τα προσκλητήρια του γάμου. Στα προσκλητήρια βάπτισης ο νονός (ανάδοχος) έχει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στο μυστήριο της βάπτισης. Μην ξεχνάτε ότι είναι ο “πνευματικός πατέρας” του παιδιού σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο η εκτύπωση του ονόματος του νονού πάνω στο προσκλητήριο βάπτισης είναι σχεδόν υποχρεωτική.

Ελπίζω να διαφώτισα σχετικά τις φίλες που μου έστειλαν αυτές τις ερωτήσεις.

Continue reading Θα τυπώσουμε τα ονόματα των κουμπάρων στο προσκλητήριο του γάμου; »

Να παραγγείλω παραπάνω προσκλητήρια ή όχι;

  • Posted on March 20, 2009 at 05:01

Πολλά ακούγονται γύρω τριγύρω και είπα να πάρω μια πρωτοβουλία, παρ’ ότι αυτή τη στιγμή δεν με ενδιαφέρει άμεσα, να ρωτήσω και να συγκεντρώσω όσο περισσότερες πληροφορίες μπορώ και να τις μεταφέρω εδώ σε αυτό το άρθρο έτσι ώστε να πληροφορηθούν οι φίλες μου αναγνώστριες.

Υπάρχει ένα “αστικός μύθος” ότι καλύτερα είναι να παραγγείλεις ακόμα και 100 περισσότερα προσκλητήρια και ας σου μείνουν στο τέλος, παρά να αναγκαστείς να κάνεις συμπληρωματική παραγγελία.
Ο λόγος είναι ότι το κόστος της επανεκτύπωσης 10 ή 20 προσκλητηρίων που μπορεί να σου λείψουν είναι πολύ μεγαλύτερο από το να παραγγείλεις ακόμα και 100 παραπάνω προσκλητήρια από την αρχή.

Είναι αλήθεια τελικά ή μύθος;
Και άν τα πράγματα όταν πρόκειται για προσκλητήρια γάμου μοιάζουν λογικά, τι ακριβώς γίνεται με τη βάπτιση που όλα κι όλα 100 προσκλητήρια θα παραγγείλει κάποιος; Θα χρειαστεί και 100 ακόμα, μη τυχών και ξέχασε κάποιον καλεσμένο;

Πρώτη στάση της “έρευνας” το γειτονικό τυπογραφείο.
Ο κύριος Μπάμπης με χαρά (έτσι τουλάχιστο κατάλαβα εγώ…) σταμάτησε τη μηχανή, άναψε τσιγάρο και μου είπε:
“Άκου καλή μου κοπέλα. Για να βάλω εγώ τη μηχανή μπροστά να σου τυπώσω τα προσκλητήρια χρειάζομαι μισή ώρα. Πρέπει να φτιάξω την πλάκα με το κείμενο σου, να ρυθμίσω τις διαστάσεις του προσκλητηρίου, γιατί κάθε προσκλητήριο έχει άλλες διαστάσεις δεν είναι όλα ίδια, να πλύνω τα παλιά μελάνια και να περάσω το καινούργιο χρώμα μελάνι που διάλεξες για να σου τυπώσω τα γράμματα και γενικά να ασχοληθώ με χίλιες δύο λεπτομέρειες Άμα ξεκινήσει η μηχανή, δεν έχω πρόβλημα τυπώνει 2000 προσκλητήρια την ώρα αλλά τη μισή ώρα που “έφαγα” δεν πρέπει να την πληρωθώ;”

Λογικό μου ακούστηκε αλλά απάντηση στην ερώτησή μου αισθάνθηκα ότι τελικά δεν πήρα.
“Τελικά” ρωτάω “τι να κάνω; Να παραγγείλω παραπάνω ή να έρθω ξανά για επανεκτύπωση άν χρειαστώ;”

“Για τη δουλειά μου που θα φάω μισή ώρα να στήσω τη μηχανή, να μην βγάλω κι εγώ 50 Ευρώ;” με ρωτάει ο κύριος Μπάμπης

Λογικό μου φάνηκε πάλι αλλά απάντηση δεν είχα πάρει.
“Τελικά “ ξαναρωτάω “να παραγείλω παραπάνω;”

“Είναι απλό” μου απαντά “μην τσαντίζεσε. Αν τα παραπάνω κομμάτια που θα παραγείλεις κοστίζουν λιγότερα από τα 50 ευρώ που θα σου ζητήσω όταν θα έρθεις με το καλό για επανεκτύπωση,να παραγγείλεις παραπάνω διαφορετικά παίξε με τις πιθανότητες”

“Τώρα κατάλαβα” απάντησα. Τον ευχαρίστησα και ετοιμάστηκε να φύγω.
Λίγο πριν βγω από την πόρτα μου είπε: “Για καλό και για κακό 20 προσκλητήρια παραπάνω δεν βλάφτουνε, και σε κάθε περίπτωση θα στοιχίσουν πολύ λιγότερο από το ξαναπληρώσεις επανεκτύπωση”.

Αν και είχα μια πολύ λογική απάντηση, κάτι μου έλειπε…

Έτσι κάποια μέρα που σερφάριζα στο internet “έπεσα” πάνω σε ένα e-shop με προσκλητήρια.
Δε χάνω λοιπόν τίποτα να τους στείλω ένα μήνυμα και να ρωτήσω σχετικά, σκέφτηκα.

Έτσι και έκανα. Μετά από λίγες ώρες έλαβα την απάντηση.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το site δεν χρεώνουν παραπάνω αν χρειαστείτε μετά την ολοκλήρωση της παραγγελίας παραπάνω προσκλητήρια.
Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά η απάντησή τους ήταν πολύ ξεκάθαρη.

Δεν μπορώ τελικά να πω άν ο μύθος είναι όντως μύθος ή αλήθεια αλλά νομίζω ότι σας κατατόπισα σχετικά όσο καλύτερα μπορούσα.

Continue reading Να παραγγείλω παραπάνω προσκλητήρια ή όχι; »

Λιγη κριτική δεν βλάπτει…

  • Posted on March 11, 2009 at 22:30

Έφτασε στα χέρια μου το προσκλητήριο για το γάμο της κόρης μια φιλικής οικογένειας.
Δεν μπόρεσα να αντισταθώ για λίγη κριτική και κουτσομπολιό!

Μοντέρνο Προσκλητήριο Γάμου Στυλ ΚορσέΠρώτα απ’ όλα (δεν κρατιέμαι…) θα πω αυτά που δεν μου αρέσανε…
Πολύ κορδόνι βρε παιδάκι μου! Εντάξει έχει και λίγο σεξουαλικό υπονοούμενο (κορσές) και μπορεί να “εξιτάρει” κάποιους άντρες, αλλά πολύ κορδόνι βρε παιδάκι μου!
Η πλάκα είναι ότι τελικά μπορείς να το ανοίξεις από πάνω (ή από κάτω αν είσαι λίγο… “ανάποδος”) γιατί έχει ένα “αυτί” που κρατάει την εσωτερική κάρτα.
Γιατί τελικά το κείμενο της πρόσκλησης, αυτό δεν μπορώ να πω μου άρεσε (βλ. παρακάτω λεπτομέρειες) είναι εκτυπωμένο σε μια απλή κάρτα η οποία βρίσκεται μέσα στον “κορσέ”.
Αν λοιπόν δεν έχεις όρεξη για ταλαιπωρία (δηλ. να λύσεις το κορδόνι), αν και όπως είπαμε σε μερικούς μπορεί να αρέσει αυτό, μπορείς να τραβήξεις την κάρτα και να τη διαβάσεις.

Τώρα τι μου άρεσε:
Όμορφο και πρωτότυπο σχέδιο. Δεν το είχα ξαναδεί να πω την αλήθεια και σε σχέση με ότι κυκλοφορεί αριστερά και δεξιά δεν μπορώ να πω ότι μου θύμισε κάτι.
Μου άρεσε και το θάρρος του ζευγαριού να διαλέξει κάτι μοντέρνο γιατί έχω βαρεθεί ακόμα και από πολύ νεαρά ζευγάρια μα διαλέγουν προσκλητήρια “κλασσικούρες”
Και το κείμενο ήταν συμπαθητικό. Ούτε φανφάρες, ούτε ποιηματάκια, ούτε πολύ τυπικούρες που βλέπω αριστερά και δεξιά σε προσκλητήρια που έχουν κείμενα λες και καλεί ο διάδοχος του Αγγλικού θρόνου (τουλάχιστον…)

Αρκετά λοιπόν με την κριτική, ας ευχηθώ τα καλύτερα για το ζευγάρι και επιστρέφω σύντομα με μια άλλη κριτική!

Continue reading Λιγη κριτική δεν βλάπτει… »

Ένα προσκλητήριο, χιλιάδες αναμνήσεις…

  • Posted on March 8, 2009 at 14:01
Με την Αλέκα είχαμε μια δυνατή σχέση από τα φοιτητικά μας χρόνια.
Από τις πρώτες μέρες στη νομική δεθήκαμε και γίναμε αχώριστες. Ήταν από τα πρώτα πρόσωπα που γνώρισα στη σχολή και μετά τις πρώτες συναντήσεις καταλάβαμε ότι ταιριάζαμε πολύ.
Στην αρχή τα σπίτια μας ήταν σε διαφορετικές συνοικίες αλλά μετά το δεύτερο έτος αποφάσισε να έρθει στην περιοχή που έμενα και έτσι η σχέση μας έγινε ακόμα πιο στενή.
Μαζί περάσαμε της δυσκολίες, της χαρές και το κυριότερο τις αγάπες και τους έρωτες που πολύ συχνά, ιδιαίτερα μετά από χωρισμούς, μετά από ξενύχτια και κλάματα μας έβρισκε πότε στο σπίτι της μία και πότε στο σπίτι της άλλης τόσο συχνά που συζητούσαμε σοβαρά να μείνουμε μαζί. Δεν το κάναμε όσο κρατούσαν οι σπουδές αλλά αργότερα όταν δοκιμάσαμε για λίγο καιρό να πατήσουμε μόνες μας στα πόδια μας χωρίς τη βοήθεια των γονιών μας, που στο μεταξύ είχαν αρχίσει να φωνάζουν να επιστρέψουμε στην πατρική στέγη αφού ολοκληρώσαμε τις σπουδές μας, μείναμε μαζί από οικονομική ανάγκη…
Ειδικά εκείνη την εποχή τα πράγματα ήτα δύσκολα κυρίως στα οικονομικά. Είμαστε νέες και είχαμε όρεξη και πάθος για τη ζωή αλλά τα έξοδα ήταν πολύ μεγάλα και οι δουλειές που βρίσκαμε πότε εδώ και πότε εκεί, δεν έφταναν να καλύψουν τα έξοδά μας.
Μετά από λίγο η συγκατοίκηση έληξε άδοξα όπως και η προσπάθεια της Αλέκας να μείνει στην πόλη. Ένας από τους λόγους ήταν και η αγάπη βέβαια, ο λόγος που σήμερα αναπολώ το παρελθόν και τα γλυκά εκείνα χρόνια.

Ένα μεσημέρι, αρχές φθινόπωρου και λίγο πριν η Αλέκα φύγει για πάντα από την πόλη, χωρίς δουλειά και χωρίς σχέση και η δύο, είχαμε δώσει ραντεβού για καφέ κάπου στο κέντρο.

Η Αλέκα ήταν “τέρας” τυπικότητας Αν το ραντεβού ήταν στις 2, για παράδειγμα, αυτή θα ήταν στο σημείο που είχαμε συμφωνήσει από παρά τέταρτο. Ο μεγαλύτερος μου εφιάλτης να φανταστείτε, ήταν όταν κανονίζαμε κάποιο ταξίδι και έπρεπε να φύγουμε κάποια στιγμή το πρωί, ότι αυτή θα ξύπναγε τουλάχιστο τρεις ώρες νωρίτερα απ’ ότι όλοι οι υπόλοιποι “κανονικοί” άνθρωποι. Και φυσικά μαζί με αυτή ξυπνούσα χωρίς να το θέλω κι’ εγώ…

Η ώρα πέρναγε και η Αλέκα “άφαντη”…
Μετά από μισή ώρα άρχισα να ανησυχώ. Κινητά τότε δεν υπήρχαν, κάλεσα στο σπίτι αλλά όπως είχα φανταστεί εκεί δεν ήταν κανένας.
Η ώρα περνούσε, εγώ δεν ήξερα τι να κάνω και ενώ από το μυαλό μου περνούσαν χιλιάδες σκέψεις, ρουφούσα νευρικά τον καφέ…

Αφού είχαν περάσει τρία τέταρτα, τα νεύρα μου είχαν σπάσει και ρουφούσα με το καλαμάκι τα παγάκια που έλιωναν σιγά-σιγά, έκανε την εμφάνισή της και η Αλέκα από τη γωνία “μέσα στην τρελή χαρά”.

Αφού άκουσε “τα διάφορα” από μένα, κάθησε με το χαμόγελο στα χείλη και παράγγειλε καφέ γι’ αυτήν και ένα κονιάκ (μέρα μεσημέρι) για μένα, για να ηρεμήσω..

Τι είχε συμβεί; Η Αλέκα μου είχε μόλις γνωρίσει “τον άνδρα των ονείρων της” και ξεχάστηκε…
Το ότι βέβαια πότε η μία και πότε η άλλη, είχαμε βρει “τον άνδρα των ονείρων μας”, είχε συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν.
Η διαφορά αυτή τη φορά ήταν ότι τελικά η Αλέκα βρήκε αυτό που έψαχνε!
Λίγο καιρό αργότερα, έφυγαν μαζί από την πόλη και σιγά σιγά, όπως άλλωστε συμβαίνει τις περισσότερες φορές, οι επαφές μας ελαττώθηκαν μέχρι που τελικά καταλήξαμε στα τυπικά τηλεφωνήματα σε γιορτές και γενέθλια, κάτι που κι αυτό αργότερα δεν γινόταν με συνέπεια πότε από μένα πότε από αυτή.

Προσκλητήριο Γάμου της ΑλέκαςΣήμερα λοιπόν έφτασε στα χέρια μου, κάτι που μου θύμισε όλα αυτά τα γεγονότα και τη γλυκιά εκείνη περίοδο τη ζωής μας.

Το προσκλητήριο του γάμου της Αλέκας!

Η Αλέκα μου θα παντρευόταν τον “άνδρα τον ονείρων της”, που ήταν ο Κώστας για χάρη του οποίου με έστησε για πρώτη και μοναδική φορά!

Ένα προσκλητήριο, χιλιάδες αναμνήσεις…

Continue reading Ένα προσκλητήριο, χιλιάδες αναμνήσεις… »